Mimo, że miasta zajmują jedynie 3% powierzchni lądów, to jednocześnie odpowiedzialne są za generowanie 72% światowej emisji gazów cieplarnianych. Tak duży udział miast w globalnej emisji, zwłaszcza dwutlenku węgla, wprost związany jest z ich funkcją. Miasta i całe metropolie to centra aktywności gospodarczej i naukowej. Poza tym musimy pamiętać także, że z uwagi na wielkość opisywanych obszarów ich zaludnienie jest ogromne, a to właśnie organizm człowieka w procesie oddychania wytwarza duże ilości CO2. Przy jednoczesnym nałożeniu na to czynnika ograniczonych terenów zielonych, zwłaszcza lasów w obrębie miast i braku możliwości redukcji CO2 dzięki procesowi fotosyntezy, bilans emisji gazów cieplarnianych jest tak duży i negatywnie wpływa na zmiany klimatyczne.
Problem dotyczy całego świata i tym samym także Polski, gdzie od lat trwa przygotowanie do skutecznego przeciwdziałania zmianom klimatu. Jednym z pierwszych kroków było opracowanie Planów Gospodarki Niskoemisyjnej, następnie Miejskich Planów Adaptacji do Zmian Klimatu. W 2021 roku, 10 polskich miast przystąpiło do unijnego programu 100 miast chcących osiągnąć neutralność klimatyczną najpóźniej w 2030 roku. Co jest bardzo pozytywne, część miast już od lat z sukcesem wdrażać konkretne działania ograniczające emisje, czego najlepszym przykładem jest rozwój transportu miejskiego opartego o pojazdy elektryczne lub niskoemisyjne a także programy wspierające OZE i wymianę nieekologicznych źródeł ciepła.
W dążenia do neutralności klimatycznej do 2050 r., ogromną rolę odgrywa Komisja Europejska, która we wrześniu 2020 r. zaproponowała podniesienie celu redukcji emisji gazów cieplarnianych do poziomu co najmniej 55% do 2030 r.
W porównaniu z 1990 r. KE wyznaczyła także nowe cele do 2030 r., dla OZE (40%) i efektywności energetycznej (36-39%).
W przypadku budynków użyteczności (BUP) publicznej KE wprowadziła wymóg renowacji minimum 3% rocznie całkowitej powierzchni wszystkich budynków i cel 49% OZE do 2030 r. Został także określony nowy cel redukcji spalin wytwarzanych przez auta osobowe – 55%.
Dla pomiaru realizacji nowych celów niezbędne jest znormalizowane mierzenie śladu węglowego. Dlatego też całkowita suma emisji gazów cieplarnianych usług, produktów, przedsiębiorstw i planowanych inwestycji mierzona jest zgodnie z międzynarodowym standardem kalkulacji gazów cieplarnianych GHG Protocol.
Global Protocol for Community-Scale Greenhouse Gas Inventories wymaga, aby miasta zgłaszały swoje emisje na dwóch poziomach:
- BASIC obejmującym źródła emisji, które występują w prawie wszystkich miastach (energia stacjonarna, transport przygraniczny i odpady generowane przy granicach)
- BASIC+ obejmującym bardziej kompleksowe źródła emisji (źródła BASIC plus IPPU, AFOLU, transport transgraniczny oraz straty, przesyłu i dystrybucji energii)
Źródło: climatestrategiespoland.pl
